Forum zmieniło adres na www.dpsteam.nmj.pl

Anger of Dragon

wymalowany różnymi znaczeniami
zagubiłem się pomiędzy zdarzeniami
jestem gdzieś pomiędzy zdaniami
prawdy dziwnymi wyrazami
usłyszałem stukot mózgu
czyżby zaczął pracować?
a może, obudził się z długiego snu
różne marzenia wymawiać
chciałem spotkać boga i zapytać go
dlaczego cierpię, dlaczego dał mi rolę zagubionego
ale nie zapytam go teraz, moze juz nigdy
może go nie spotkam
a może spotkać go nie można...

Anger of Dragon

Zapytany "quo vadis Anger?"
-W wieczność- odparłem
I wolnym, choć dynamicznym krokiem
Ruszyłem przez drogę z trudności natłokiem
Chciałem wyjść na szczyt, tam gdzie gwiazdy
To był mój cel, cel mojej pracy
Jednak zamiast wyżej, w dół się piąłem
Aż na samym dnie stanąłem
I wtedy zwątpiłem...
Sens w tym zgubiłem...
Dorobek mej twórczości zniszczyłem...
Zapasy mej wiary minęły
Nie widziałem już nawet nadziei
Nawet miłość do pisanie, myśli zaginęły
Ale i tak kopany przez moje życie
Zrozumiałem że poczynania te nic nie zmieniły
I sam przed sobą tworzyłem wiersze skrycie
Wtenczas powstały moje najlepsze utwory
Nie takie jak dziś, chwili trwającej wytwory
Zapisywałem na mej duszy, wers za wersem
Dlatego dziś już zupełnie inny jestem
Dusza ma z czarnej zmieniła kolor
Bo płomień nadziei ponownie zapłonął...
Nawet wiara wróciła, choć inna...
Trzy razy silniejsza, jak u nikogo silna
Miłość zapłonęła, eksplodował tusz długopisu
Na kartki mego wierszopisu
Pisałem jak natchniony, prawdę samą
Odrzuciłem każdą myśl złą
Przygarnąłem dusze, ludzi mi obcych
Choć bardziej niż myślałem, mi bliskich
Teraz nie odrzucę mych marzeń już
I twórczej ścieżki będę podążał wzdłuż...

Anger of Dragon

Wyrzucam słowa, jak kości do gry
Jestem wściekły, a nie jak myślałeś, zły
Roztargnione myśli, uczucia, głowa pełna
A przecież, choć pusta, zagubiona, to tylko jedna
Rozrzuciłem gdzieś myśli, szukać nie będę
Choć gubiąc je, takie czarne, nie uwolniłem wcale się
Wyszukawszy zdań kilku, nie mówię ich na głos
Ale wykrzykuję je w pełnym skupienia milczeniu
To jest to, ten na którym spłonę, mój własny stos
Już go rozpalam, by się spalić i nie odejść w cierpieniu
Bo czym że jest ogień, żywioł taki marny
W porównaniu z ogniem nienawiści, stary
Brak długich pożegnań, bo za słaby na nie
Mam tylko nadzieję, że nie zapomnicie mnie...

Anger of Dragon

Siedem Gniewów wyrzucam codzień...
Jeden to nadzieja, taka dziś potrzebna
Nie widzę słowa, nie widzę znaczenia
Drugi jest wiarą, której dziś mało
Trzeci to miłość, ale niewinna
Czwarty Gniew jest moimi słowami
Czyli duszą także
Piąty jest przyjaźnią
Szósty Sanciem, przyjacielem moim
Siódmy i ostatni to śmierć
O której myśl daje mi żyć
Jestem Gniewem, uformowanym przez spółczesny świat, to on wołając o pomoc wezwał mnie i przeklął na wieki, abym to ja spróbował Go ocalić...

Anger of Dragon

Upragnione Sanktuarium, ucieczka, własne miejsce
Wątpię, ale dalej szukam, może kiedyś znajdę
Dość mam tego fałszu, ludzi, bez twarzy
Co im do tego, jaki jestem, co ich razi
Idę do przodu, choć nieraz się do tego cofam
Bo nie mogę być ślepy, na cierpienie ludzi których kocham
Nie często znajduję prawdę, w rozpędzonym świecie
Nie każda piękność jest prawdziwym kwieciem
Często bywa tak, że anioł bluszczem się okazuje
Z bólem, ku nim, Słów prawdy potok kieruję
A nie jak inni, w ślepym milczeniu trwam
Może to tylko dlatego, że nie jestem sam
Spokojnie idę sobie dalej i dalej
Ludzi, nawet złych, wcale nie ranię
I idę tam, gdzie schować od tego mogę
Się, ukryć przed cierpieniem, przed Bogiem
I choć idę, nie liczę na koniec podróży
Bo nawet jak istnieje
Nie będę w spokoju mógł patrzeć
Jak innych dosięga kara, za nie ich grzechy
To takie rzeczy
Sprawiły, że DPS powstało
Może dla nie których to powodów mało
I mogą to mówić śmiało
Ja im pokaże ich więcej
I wyciągnę do nich pomocną rękę...

Sanctuary

Upragnione Sanktuarium?dziekuje ^^
a mzoe z tym Homo Serkiem JOGOBELLI trafilem ^^

Anger of Dragon

Offtop Offtopem, wszędzie gdzie chcesz
Ale tu, przyjacielu, mroczny aniele
Tutaj jest miejsce na mój Gniew
Albo oceniasz, albo tutaj Cię nie chce...
Oczywiście bez urazy
Ale piszę dalej

Tutaj jest miejsce, gdzie Gniew do woli wyzwalam
Żyję tu po cichu, jak się da, najgłośniej
Jeżeli chcę, to we wrogów, słowami napierdalam
Nie obchodzi mnie cenzura, która w Polsce rośnie
Jestem tu, by pokazać, że to nie jest to samo
Co 17 lat temu, jeszcze, choć mało, grano
Jestem już inny, widzę jak się zmieniam
Od 17 lat, co sekundę inny, to mnie wpienia
Żebym był, lepszy, lub tylko nie gorszy
A moja psycha, po różnych drogach chodzi
Kiedyś pisałem tylko, gdy przyszedł odpowiedni sen
Teraz piszę, to jest złe, dzień w dzień
Już moje teksty, nie dają nic nowego
Ubierają graficznie, coś mojego, dawnego
Więc czuję się podle, wybacz kolego
Pierdole mój umysł, mój świat, który mnie zmienia, moje myśli i słowa, to mnie wpienia...
Dlatego piszę dalej, ale ciągle umieram, aby cierpienie odziedziczyć po duszy własnej
Umieram i odchodzę, by powrócić na nowo, z nowym Gniewem
By moje myśli znowu były moje, a ja żebym znowu był sobą...

Sanctuary

Ja sie wyrazilem dokladnie na twoj temat
to ze jestes slepy-to nie sciema
ale jak chcesz i wypraszasz mnie
to juz nie ma mnie, ale przez to nie ma cie ^^

Mam na ciebie duzy wplyw Jajcunie nieprawdaz? zas ja tylko sie z ciebie nabijam, dziekuje....to tak jakbym opisywal twoj wiersz...bo to czesc ciebie ^^

Anger of Dragon

Zapomniane przyczyny zdarzeń
Oceany, nienawiści nowych wrażeń
Widziane od tyłu, do przodu prowadzą
Ale, niestety ja wiem, co one dadzą
Kolejna nienawiść, nastąpi pojutrze
Zwierzęta będą nagie, w swoim własnym futrze
Bez litości, ten co ma budować, zniszczy
Ten co miał wszystko kochać, zatonie w morzu nienawiści
Wtedy zaś sen, diabła się ziści
Czerwona planeta, już nie niebieska, jak kiedyś
Zabłyśnie Gniew, ale inny od mojego
Który ja, choć nie wiem po co, wyzwalam dziś...
I już nic nie zostanie po nas, mój drogi kolego...

Anger of Dragon

Ubrany w wachlarz waszych słów
Nie mogę wstać, choć bym chciał
Podnoszę się, napadają mnie hieny
Zrzucają w dół Anioły
Bóg nie chce bym mówił
Nikt nie chce prawdy
Podnoszę się
I znowu zaliczam ziemię
nie mogę wstać, nie mogę się podnieść
uderzony znaczeniami, próbuję ponownie
I próbować będę, tak długo jak się da
Bo choć nie mam siły, i nadzieja też zdradza
To jednak nie jestem kolejnym ogniwem systemu
Zrywam się i popadam w płomień
Płomień, który strawi co złe...

Anger of Dragon

Ubrany w słowa, które otaczają Ciebie
Nie potrafię dziś, zupełnie inny, pisać o Gniewie
Chcę dziś powiedzieć dużo, ale nie umiem
Bo dawno nie mówiłem o miłości, dawno już ją zapomniałem
Słowa odpłynęły, takie lekkie, takie nietrwałe
Tak dużo nimi bym chciał dziś władać, tyle Ci rzec
Ale raczej nie umiem
Mogę powiedzieć, że Kocham
Ale i tak nie uwierzyć, ale i ja widząc brak miłości, w to uwierzyć nie mogę
Ale gdybym nie wierzył, nie mówiłbym dziś tego
Mogę powiedzieć, że dzięki tubie czuję się lekko
Ale też nie uwierzysz, a poza tym, dla innych to nic niezwykłego
Ja zaś przytłoczony brzemieniem, rzadko tak się czuję...
Mogę powiedzieć wiele innych rzeczy
Ale po co, i tak jesteś tylko snem, krótkim i ulotnym
Jesteś jak Anioł, nieuchwytna...

Pewnie Piękna, wiesz, o kim mówię...

Anger of Dragon

W bezgranicznej zamieci zdarzeń
Zagubiłem gdzieś swój sen
Sen o przyszłości, sen moich marzeń
Ale jak snu nie ma, to i sens zaginął
Więc czemu mam dalej podążać
Czemu mam marzyć, bez dawnych marzeń
Co dzień nowy sens, co dzień nowy krzyk
Ja tak nie mogę, muszę się wznieść wzwyż
Uciekam, uciekam, lecz uciec się nie da
Będę leciał, aż dotrę do nieba
Chociaż wiem, że kiedy tam dotrę
Zobaczę to, co widzę na co dzień
Niebo Nienawiści, od dawna już płonie
Dlatego odchodzę, bo nie chcę, by Bóg
Tak przez was kochany
W pełni, w moich oczach, się skompromitował...

Anger of Dragon

Zaniepokojony zdarzeniami
Widze jak niszczycie się
Jak rozwalacie wszystko co kocham
Widzę, jak zatruwacie wodę, z której chciałem czerpać
Widze, jak odkrywacie nieznane, aby zburzyć marzenia
Widzę, jak odpowiadacie na pytania, na które odpowiedzi nie chcę znać
Widzę, jak zabijacie się, jak zabijacie mnie
Pełno krwi, w mojej głowie
Pełno smutku, w mojej głowie
Pełno Gniewu, noszę w sobie
Pierdole was wszystkich!!!
Oddajcie mi marzenia
Zostawcie w spokoju, moje pragnienia
Zostawcie ukochaną mą naturę
I drzewa i kwiaty i wodę i piasek i...i...i...
Zostawcie się w spokoju
Bo nie mogę patrzyć jak ranicie...siebie sami
Jak burzycie to co znam
To co kocham
to co...
Nie ważne...
Już za późno...
Wyzwalam Gniew...

Anger of Dragon

Znam...słowa raniące jak stal
Znam...głosy będące cierpieniem
Znam...ludzi, których nie chciałbym znać
Znam...drugą stronę lustra
Znam...to, czego nie wielu zna
Znam...ból, cierpienie i żal
Znam...sen, mówiący o nas
Znam...mosty zwodzone przez strach
Znam...myśli bezwstydne jak ja
Znam...prawdy nieznane przez świat
Znam...Znam...Znam...

Anger of Dragon

Żal, to to co daje mi siłę
Strach, to to co kocham
Ból, on daje mi żyć
Gniew...tylko po to żyję by go wyzwalać
Bo nie zawsze to co piękne jest prawdziwe
Nie zawsze to co wydaje się złe, takie jest
Nie zawsze to co wydaje się dobre, takie jest
Wiara w Boga, każe też wierzyć w szatana
Wiara we mnie, każe Ci wierzyć w siebie
Ale nie uwierzysz nigdy mi...
Dlatego, nie zauważysz, że żyłeś...

Anger of Dragon

Niech tylko poniesie mnie... sen
Niech tylko słońce patrzy na mnie zza chmur
Niech ludzie nienawidzą mnie
Niech świat mnie zabija
Ale to nie interesuje mnie
Bo każda droga prowadzi tam
Gdzie iść mamy
Ja idę w zatracenie
Tam, gdzie nie liczy się jak żyjesz
Jak wyglądasz
Jak się zachodwujesz
A to, jak czujesz
Jakiemu marzeniu się oddajesz
Jakie marzenie podnieca ogień twego bycia
Nic się nie liczy
Nic nie ma znaczenia
Nie ma mnie
Nie ma moich wierszy
One nie istnieją
One nie wyrażają mnie
Nie znają mnie
Ja nie znam ich
Nie było mnie przy ich pisaniu
Nie patrzyłem jak powstawały
Nie czytałem ich nigdy
Dałem je wam, bo mi na nic one są
Widząc tylko tytuł
Choć i tak go nie ma
Czuję Gniew...Bo tracę siły na coś
Co nie ma znaczenia...

Anger of Dragon

I Oto nie mam twarzy
moje wiersze jej nie mają
Moje wiersze nie mają autora
Kto się przyzna, że je pisał?
Ja nie muszę, takie moje prawo
Mam też prawo w spokoju odpłynąć w dal
Odejść tam, gdzie mnie nie dogonicie
Gdzie już się nie spotkamy
Odejdę w pustkę
Odejdę nigdzie
Tak, aby nie musieć już myśleć
Aby nie tworzyć
Aby nie znać was
Kładę się na ziemi...
Nie chcę już wstać
Nie chcę się podnosić
Zasypiam...
Zasypiam...
Zas...

Anger of Dragon

Wyniki mojej pracy
wyniki pisania
nie wiem co robie
nie wiem czy cos to oznacza
jestem tu, by wam dokuczyc
pisze, bo to denne
czuje dno i dobrze
bo na dnie moje miejsce
bez zbednej obłudy
bez zbednych kłamstw
nie jestem dobrym człowiekiem by żyć
więc po co Bóg powołał mnie na stanowisko kogoś takiego
dlaczego widze
dlaczego slysze
dlaczego czuje
dlaczego, więcej niż inni?
Dlaczego?
Nie chce tego...
Bo ten GNIEW niszczy mnie, a nie to co powinien niszczyć...
Dlatego wydzieram się...
Boże, zabierz to ode mnie
Przeklinam Cię, przklnij kogoś innego
Tym piętnem, tym wierszem
Nie chcę...
Nie chcę...
...............

Anger of Dragon

Znowu widzę ból w tym co piszę
Znowu czuję Gniew czytając kolejny wiersz
Po co piszę, jak to dla mnie jak nóż w serce
Łatwiej by było, wziąść ostrze...
Nie musiałbym tutaj tkwić
Nie musiałbym pisać
Nie musiałbym...
Nie chciałbym...
A może jednak...
Nie wiem sam, kim jestem, po co to robie
Czy ktoś inny siedzi w mojej głowie?
Pierdole...
Siły już nie mam
Co dzień czuję coś innego
nie znanego
Co dzień na nowo Boże, chcę Ciebie spotkać
Chcę, aby zapytać
Albo może odpowiedzieć
Odpowiedzieć na pytania których tyle ty mi zadałeś
Odpowiedziałbym, że ten świat nie jest taki piękny
A jeżeli Ty jesteś dobry?
Nie, to nie możliwe, bo inaczej nie stworzyłbyś tego świata
Nie stworzyłbyś mnie
Albo już dawno ulżyłbyś mi tego poniżenia
Mogę iść, mogę żyć, ale i tak nie przekonasz mnie
że to jest dar, że dostałem go z dobroci
Jestem JEBANYM poetą i nic tego nie zmieni...

Anger of Dragon

Trwam w tym...od dawna...sam...może...nie do końca???
Pierdole ich wszystkich, złość jest we mnie gorąca...
Znowu wątpię, znowu zgubiłem drogę
Idę na przód mimo to
I nie cofam się, bo tak postanowiłem
I nie stoję w miejscu bo to bez sensu
Ale iść, nie iść, nie wiem...nie mam siły
Co piszę, po co piszę...jak piszę?
Po co mi to, po co wam to?
Po co jestem tu?
Dlaczego na siłę karzą mi żyć?
Nie chcę...Nie chcę...Nie chcę
Nie chcę ranić...Nie chcę żyć... Nie chcę marzyć...
Nie chcę kochać...Nie chcę się Gniewać...
Ale żyję...więc to wszystko robię podświadomie...