Forum zmieniło adres na www.dpsteam.nmj.pl

Anger of Dragon

Jestem inny

Jestem inny od Ciebie
Nigdy nie było mnie
Mnie nie będzie nigdy także
Jestem unikalny
Różnię się od wszystkich
Jestem dumny, że jestem gorszy
Jestem dumny, że rożnie się wszystkim
Jestem dumny, że pod każdym względem różnię się od siebie...

Anger of Dragon

Płonę...

Płonę, bezgranicznie
Podmuch, nieustannej wiary
Zżera mą duszę, parnie
Ogień z krain fałszu nieznanych
Mej duszy, tak odległych uczuć
Błękitny płomień, marzeń i snów
Nie uniknę, nieuniknionych słów
Brak we mnie chłodu, jak
Zbędnej lodowca góry
Uśmiech smutku, to mój rozpoznawczy znak
Jestem tak dobry, że aż zły...

Anger of Dragon

Białoruś...

Chcą być wolni
Odlecieć na skrzydłach
Odlecieć, ale zostać w miejscu
Chcą zrzucić kajdany
Ale czy to możliwe?
Czy można być wolnym dzisiaj
W cywilizacji, która związuje każdego człowieka niewidzialnym pętam, które to my sami na siebie zakładamy...

Anger of Dragon

Zatonął mój cały świat parny...

Zatonął mój cały świat parny
W którym byłem ja, nigdy bezbarwny
Nie uśmiecham się myśląc "...Twoja Mać"
Znam porażki i zwycięstwa smak
Dziś piszę wiersz nie pierwszy
Od dawnych wierszy, ani krztynę lepszy
Mam nadzieję, że to nie ostatni
Bo chę się oddać znowu "poezji" duszy bratniej
Nie wiele już pamiętam, ze starych liter, znaków
Zapisane kartki, na komputerze kilobajty
Nie przejmuję się, że książka i ludzie to różne światy
Ja należę do obu i tak pozostanie
W dobie komputerów i tak nie zostanę draniem
Życia pół, a może i więcej
Cały się oddam, książce poświęcę
Książkę przykleję nawet na swej grobowej desce
I nic, poza książką, od mego życia nie chcę...

Anger of Dragon

Osły...

Chodzimy do szkoły, każą się uczyć
Czytamy książki, nie swoje
Nie swoich myśli się uczymy
W nieswojej skórze nie zrozumiemy ich
Ale nauczyciele mówią: "umiesz, więc zdałeś"
Lecz to nie prawda...
Możesz zacytować mi całą książkę, dobrze
A co jeśli zadam pytanie z poza okładek?
A tak w ogóle, czy żyć też się nauczysz z książki?

Znam książki, wiele myśli, ja mam duszę, Ty czytasz lub nie czytasz mnie
Ja zaś radzę: "nie czytaj, nie słuchaj moich myśli, a sam się zastanów nad tym wszystkim..."

Anger of Dragon

"List do przyjaciela"

Dlaczego, gdy nie mówię nic, ty słyszysz milczenie myśli moich?
Dlaczego, gdy niezrozumiale mówię, ty rozumiesz najlepiej?
Dlaczego, gdy nie widzę, TY użyczasz mi oczu swoich?
Dlaczego, gdy jesteśmy razem, nie złoszczę się nawet w gniewie?
Dlaczego, gdy nie wiem co mówić, TY mówisz za mnie?
Dlaczego, słowo przyjaźń brzmi w naszych ustach ładnie?

Bo to jest braterstwo, z krwi wspólnej, chodź innej...
Mówię przyjaciel, nie wiem czy dalej rozumiesz
Ścieżki co dzień inne, co dzień bardziej zagmatwane
Ale my idziemy dalej, ze swoim bratem, dalej
Cały świat do przejścia, cały świat przeciwko nam
Jesteśmy razem, idziemy dalej, Walczymy RAZEM

Bo TY jesteś krwi mojej bratem...
Dlatego właśnie, przeminą wszystkie waśnie
Słońce spadnie, każda gwiazda zgaśnie
Nie będzie mnie, nie będzie i Ciebie
Ale gdzieś iskry przyjaźni naszej przetrwają nawet śmierć...

Dlatego...
Bracie przepraszam Cię za wszystko
Przepraszam, że jesteś moim bratem
Przepraszam że jesteśmy połączeni jednym losem
Jeden drugiemu jest katem
Przepraszam...Bracie

Jeszcze raz wybaczysz, ja wybaczę?
Nie wybaczymy?
Nie wiem
Wszystko zagmatwane, bracie

Wiem tylko, że bez Ciebie nic nie znaczę...

Sanctuary

bez urazy ale do kogo to bylo.do mnie? =D

Anger of Dragon

Noc, bez myśli, w moim umyśle
Nieprzerwanie trwa burza zdarzeń
Nie uznaję Ciebie, a Ty mnie
Nie znałeś nigdy, nikogo
Nie znałeś Siebie
Nie jesteś gorszy, też nie poznałem
Choć myśli inne się zaprzątały
Nie umiałem rzec kocham
Kochać nie umiałem także
Nie potrafiłem też umieć, niczego
Nie znalazłem odpowiedzi na pytania
Pytań też nie znam
Wymyśliłem sobie jutro
Jutra nie było
Nie było też mnie, w żadnym jutrze
I nie wypatruj mnie, bo i tak nie spotkasz...

Anger of Dragon

W różnorodnych barwach śmierci
Zatopiłem swój byt, nijaki
Byłem tam, tu też byłem
Nie było nigdzie szczęścia
Boga nie znałem
I nie wiem czy poznam
Stoję w tym miejscu
Ale mnie tu nie ma
Nie znacie mnie
Nie znam was
Umieramy razem, z osobna
W jednym tchnieniu
W jednej sekundzie
Bo tym jest nasze życie dla istnienia świata...

Anger of Dragon

Kiedyś przyjdzie dzień, w którym bez strachu spojrzę w oczy dnia
W którym, ocean fałszu, zniknie z naszej Ziemi
Wtedy zaufać będę mógł, komukolwiek
Moje myśli przestaną być czarne, Twoje również
Wszystko co szare, stanie się jaśniejsze
Liście będą bardziej zielone, woda błękitna
Zwierzęta bardziej szczęśliwe, już nie będą się bały
Nie będą się bały ludzi, największych drapieżników
Przyjdzie dzień, w którym przestanę bać się śmierci
W którym, życie nie będzie przypominało kiepskiego filmu
W którym nie będziemy próbowali upodobnić się do innych
Kiedyś przyjdzie ten dzień, ale mnie już nie będzie
Nie wiem, czy w ogóle jakiś człowiek może współistnieć razem z takim szczęściem...

Anger of Dragon

Wiersz numer 143
Pewnie myślicie, nie widząc wierszy moich
Że wiara się skończyła i nie mam sił
I macie tu rację, choć dalej piszę
Bo ból wypełnia całą moją duszę
Ale nie mam już wiary, by pisać o niej
Nie mogę też pisać o źle, bo się pogrążę
Każdy poeta ma cele swoiste
Ja, nie poeta, też w jakimś celu piszę
Ale gdy widzę, że mój wiersz nic nie płodzi
Uznaję, że pisanie mi tylko szkodzi
Więc po co mam walczyć z realiami
Gdy to ja je tworzę i nic nie zmienię wierszami
Ale mimo to piszę, dla matki mej Nadziei
Byście wy, że istnieje jeszcze wiara, wiedzieli...

Anger of Dragon

Wiersz numer 144
Zagubiłem się w labiryncie wersów
Widzę linijkę, dwie, w końcu tonę wierszy
Słowo za słowem, ja już nie mogę
Piszę, umieram, wylewam duszę i nic już nie mam
Oddaję wam to, co we mnie najcenniejsze
Wyjawiam wam moje marzenia najpiękniejsze
Bo tylko tyle mi zostało, mi pogrążonemu
W wizji istnienia, w której nie było mnie...

Anger of Dragon

Wiersz numer 141
Nie ma człowieka
Nie ma mnie, we mnie
Poza mną nie ma i Ciebie
Nikogo nie będzie
Być nie mogło nigdy
Bo nikt nikogo nie stworzył
Nic, o niczym nie piszę
Nie piszę i nie pisałem
Bo niczego nie może napisać, Nikt...

Anger of Dragon

Wiersz numer 137
Słońce świeci, by dawać nadzieję
Słońce pali, by niszczyć co dobre
Zabija każdego, komu życie dało
Patrzy, unika, z księżycem bój toczy
Księżyc, nie, gwiazdy, nie, człowiek
To największy słońca wróg
To my stworzyliśmy zabójcze słońce
Bo to, widząc naszą niegodziwość
Postanowiło pomścić naszą wspólną matkę: Naturę...

Anger of Dragon

W niespokojnym świecie pustki

W niespokojnym świecie pustki
Ograniczony krawędziami kartek
Nie umiałem, odpowiedzieć sobie
Co się dzieje z naszym światem
Tyle rzeczy, tyle, zwykłych spraw
Których sam nie mogę ogarnąć
Nigdy, nie było mnie
I nie zamierzało być
W roztargnionej, ścieżce życia
Zagubiłem swoje cele
Lecz dlaczego, ciągle bity idę na przód
Nie odpowiem, i wy nie odpowiecie
Bo to za trudna czynność
Dlatego, cieszę się, że po prostu jesteście tutaj ze mną...

Anger of Dragon

Słońce przesłoniło krzyk
bez następnej emocji
bez żadnych myśli
Tak po prostu
Bez ostrzeżenia
Skończył się świat
Skończył i nie zacznie od nowa
Jak w kiepskich filmach
Nie będzie już życia
I tak, życie się nie udało
Bóg trochę przesadził, myśląc że uda mu się stworzyć swojego klona, który będzie budował, a nie niszczył...

Anger of Dragon

Wybrnąłem poza krawędź tu i teraz
Zamknąłem oczy
Nie otworzyłem już ich
Zostałem w świecie, wykreowanych
Ale za to idealnym
Nie chcąc już patrzeć na zło, chciałem zostać w krainie marzeń
Ale tak się nie da
Niestety...

Anger of Dragon

Usmarowany
Nie znasz mnie?
Bo nie chce przyznać Ci racji
Nie popieram, twego zabijania się
Bóg nie chciał mi dać zwykłego życia
Dał mi rozum
Dlatego rozróżniam, co wasze
A co dobre...

Anger of Dragon

Poza czas...

Wyrwany poza czas
W wiecznej sekundzie
W chwili, bez końca
Jestem wczoraj w jutrzejszym dniu
Nie wiedziałem że brak mu skruchy
Czas nie wybiera, zabiera nam wszystko
Nie ma dobry, czy zły
Czas przychodzi po każdego
Zadaje mu cios, i jak trucizna zabija powoli
Powoli, ale i tak za szybko...

Anger of Dragon

Byłaś wtedy...
Byłaś wtedy gdy Cię poznałem
Umierałem, gdy Ciebie nie było
Na widok twoich oczu, tonąłem w sobie
Moje serce, chyba czerwone, jak dzwon marło
Włosy oplotły moje uczucia, o których istnieniu pojęcia nie miałem
Krwawiłem, ale nie tak jak zwykle
Za każdą kroplą, pojawiał się wiersz pełen moich uczuć Do Ciebie...
Za każdą kroplą, umierałem na nowo
By po narodzeniu, kochać Cię jeszcze bardziej...