Forum zmieniło adres na www.dpsteam.nmj.pl

Anger of Dragon

Ile jeszcze we mnie wiary
Ile jeszcze we mnie... nie ważne
Nie chcę sprawdzać
nie chce już niczego
Bo po co chcieć?
To my mamy dawać
Daję siebie, swoją dusze...
Po co? Nikt nie czyta
Nikt nie rozumie
Nikt nie kocha...
Ale nie o tym
Nie jestem nikim ważnym
i nie byłem
rozumiem wiele
nic nie rozumiejac
i tak jak wy bladze
ale nie chce bladzic
chce odejsc w spokoju
Bo i tak moje wiersze nic nie znacza
Ja nic nie znaczę...
Znaczyć nie będę...
Nie chcę znaczyć...
Już nie...

Anger of Dragon

kręcę się wokół myśli
Otaczam moją wiarę
Dąrzę do zjednoczenia uczuć
Nie zależy mi na sobie
Nie ważne co ze mną się stanie
Mógłbym odejść, nie mówiąc żegnajcie
Ale nie mogę, bo wiem że niektórzy by tęsknili
może to złudna nadzieja, może tylko moje kłamstwo
Ale nie mogę odejść, choć chcę
Nie myśleć już o niczym
nie męczyć się już ze światem
I sobą samym
Ale nie potrafię, wyobrazić sobie przyjaciół
Mojej rodziny, po mojej śmierci
Po tym jak zasnę
Po tym jak dowiadują się, że już mnie nie zobaczą...
Nie potrafię tak, dlatego jestem słaby
Za słaby na sen
Za słaby na życie...

Anger of Dragon

Zrobiłem krok...
Cofnąłem się w przeszłość...o krok...
Nie było mnie tam, gdzie chcieliście bym był
Cofnąłem się w przeszłość...
Cofnąłem na koniec
Bo nie ważne gdzie idę
Byle bym szedł
Nie ważne jak, nie ważne nic...
Idę...u mego boku przyjaciel/brat
Jedną drogą dążymy
Jedną odchodzimy
Odchodzimy w niepamięć
Odchodzimy do krainy, w której
Nas nie dogonicie nigdy
Nie będziecie tam, gdzie my się wybieramy...

Anger of Dragon

Czarny Kruk

Czarny kruk, wzniósł wzrok ku słońcu
Opadły mu pióra, gwiazdy rozbłysły
Dziwny dźwięk wydobył się z krtani
Nie wiedział co widzi, nie wiedział że umrze
Patrzył zaciekawiony, na twarze ludzi, zapędzonych
Oni nie widzieli, oni szli, żeby zaraz już nie iść
A kruk wzniósł się w powietrze, aby z bliska przypatrzyć się śmierci
Śmierci, która krążyła już nad wszystkimi
Człowiek, tak, on ją zrodził, ale to Kruk miał za to zapłacić
Wznosił się wyżej i wyżej, ku śmierci twarzy coraz bliżej
Aż w końcu stało się to...
Czarna chmura pochłonęła niewinnego ptaka
Ale ptak, nim zniknął przeklął ludzi
Przeklął, że zginą od własnej broni...

Anger of Dragon

Holokaust

Piasek, niewinny wzniósł krzyk
Czuł, że czeka go coś niedobrego
Kazali mu wsiąść na przyczepę
Kazali mu się rozłożyć
Przejażdżka byłaby przyjemna
Ale nie była, bo pojazd tłuk się po polskich drogach
W końcu dojechał, ale coś nie dawało mu spokoju
Czuł niepokój, wolałby wrócić do domu, na plażę
I dalej umierać w gorącym słońcu
Ale nie...on wiedział, że już nie zobaczy słońca
Kazali mu iść...o tak, mówili, że będzie dobrze
Że tam, będzie piękniej, tak mówili
Ale to tylko słowa, piec przypominał słońce
Też piekł, ale mocniej i mocniej
Aż, każde ziarnko, odeszło, do nieba...prosto
Zaś Ci, którzy zabili, żyli jeszcze dalej...

Z piasku powstało piękne szkło...
Z zabitego piasku powstało szkło...
Powstał szklany grobowiec...
Zaś Ci, którzy zabili, żyli jeszcze dalej...

Anger of Dragon

Smutne Drzewa

Widziałem, piękne drzewa
Ale już ich nie widzę...
Mówiły do mnie pięknym milczeniem
Teraz milczą do mnie krzykiem
Spojrzałem w oczy Bukowi
Ale Buk, miał je zamknięte
Chciałem porozmawiać z Klonem
Ale On nie chciał mówić
Chciałem iść z Dębem w wieczność
Ale Dąb, już nie chciał tam iść

Co się stało, gdzie się stało
Czemu tak to jest?
Kiedyś pełne życia, teraz smutne
Smutne drzewa, nie śmieją się wcale
Smutne drzewa, wylewają łzy
Smutne drzewa, nie mają już oczu
Bo wolały nie patrzeć
Smutne drzewa...odeszły
Odeszły i już nie wrócą...

Anger of Dragon

Wiara

Leży kamień, na ziemi
Niezmienny od milionów lat
Przeżył wiele, wiele widział
Słyszał głosy, czuł zapachy
Żył pełnią życia...

Cały czas w miejscu
Cały czas niezmiennie
Wielu próbowało, przesunąć go o krztynę
Ale nikomu się nie udało
Bo kamień, jak nikt, trwa przy swoim

Przyszedł człowiek
Człowiek, zabójca
Przesunął kamień, rozłupał na części
Zabił, bez skrupułów
I razem z braćmi zamieszkał w jego wnętrzu

Kamień umarł
On i to nie sam
Pochowano go bez uroczystości
W grupowej mogile
Stworzonej z niego samego...

Anger of Dragon

Marzenie

Co dzień przechadzam się po cmentarzu
Cmentarzu marzeń
Widziałem tam już wiele
Widziałem, piękne rzeczy
Piękne, ale martwe, marzenia

Słyszałem lament
Lament nie ucichł
Słyszę go we śnie
Widzę, w koszmarach
Boję się, lamentu tego

Wybrałem się ponownie, na cmentarz
Biło cicho, bez emocji
Dzień się kończył
Ja zamarłem
Bo oto, przede mną stała kamienna tabliczka
"Anger of Dragon, zmarł bez MARZEŃ"

Anger of Dragon

Kufel piwa

Stoi sobie kufel piwa
Do połowy pełny
Do połowy pusty
Jest w nim tyle samo płynu
Ile i powietrza
Brakuje w nim wszystkiego
Wszystkiego jest za dużo
Płyn złociście kusi każdego
Ale nikt nie chce się zatrzymać
Nikt nie chce upić z upitego kufla
Czy ktoś się po lituje, czy nie
Tego nie wiem
Ja jako zwykły narrator
Tylko komentuje, co widzę
Bez upiększeń, piszę co myślę
Na temat, na widok, jaki mnie zaciekawił...

Anger of Dragon

Prawdziwy wiersz

Postanowiłem napisać wiersz
Pełen prawdy, pełen emocji
Więc zacząłem szukać tematu

O miłości?
Nie, o miłości pojęcia nie mam
Bo kochać nie umiem
Nie wiem czym ona jest
Z czym ją się je
A przecież pisać o czymś, co sam uważam za kłamstwo...

O wierze?
Ale wiary nie ma, to tylko złudzenie
Udajemy, że w coś wierzymy
By ukryć się za sobą samym
Za ścianą złudzeń
Za ścianą kłamstw
A przecież miałem pisać prawdę...

O nadziei?
Ale przecież nikt nie wie czym ona jest
Myślę że ją mam, ale ciągle zmieniam zdanie
Dziś ją widzę, jutro nie
Więc nie mogę rzec, o niej
Bo sam dosłownie nie wiem, czym jest
Więc nie będę zgadywał...

O mnie?
Ale sam siebie nie znam
Nie wiem kiedy jestem prawdziwy
Czy jak mówię że kocham
Czy jak mówię że nienawidzę
Nie wiem kim naprawdę jestem
Więc ten temat odpada...

O WAS?
Ale nie wiem kim jesteście
Wiem o Was nie wiele
Nie wiele wy wiecie o mnie
Nie znam Was naprawdę
Wy mnie nie poznacie
Dlatego nie mogę napisać o niczym
O niczym, jeżeli chcę pisać prawdę...

Anger of Dragon

Zemsta Wiatru

Szybuje wśród chmur
Między braćmi drzewami
Wśród łąk pustych
Po pokojach próżnych
Wśród morderców- ludzi
Wędruje i patrzy
Jak świat się zmienia
Tu puści powiew zemsty
Tam zburzy dom, dla sprawy
Ale człowiek za szybko się rozrósł
Natura już rady dać mu nie może
Niestety prędzej czy później
Wszystko padnie z ręki człowieka...

Anger of Dragon

Głodny Wilk

Wilk Szary, skrada się do ludzi
Powoli, po cichu, by ich nie straszyć
Chce bowiem podjeść, bo głodny od dawna
Przez ludzi i ich kradzieże z lasu
Wilk niewinny, nie ma co jeść
Więc idzie powoli, choć i tak się boi
Boi się, że człowiek, zauważy go
I z zimną krwią zabije
Podchodzi do ogniska, ludzie śpią
"Mam szansę"-myśli
I zaczyna szperać wśród rzeczy
Znajduje jedzenie, ciągnie więc torbę
TRZASK...
Niestety, połamał gałąź
Ludzie poderwali się
Zobaczywszy wilka, z zimną krwią zabili
Skórę sprzedali, a głowę w domu powiesili
A głodny wilk, w niebie, może najeść się do syta...

Anger of Dragon

Ptaki

Czarny kruk, spojrzał w oczy Gołębicy perlistej
Blask jej przyćmił jego mrok
Głos jej, przegonił lęk
Kruk nie mógł oderwać wzroku od jej oblicza
Skrzydła jej, takie piękne, takie inne od jego
Nie wiedział dlaczego, Ona taka piękna
A on, brzydki, w czerni umazany
Ona taka czysta, bez skazy
On, ugrzązł w piórach swych smolistych
Pełen winy, kracze i kracze
Obrzydza życie innym ptakom
Ludzie i zwierzęta, widząc Go, czują pecha
Zaś Gołębica, niesie pokój
Łagodzi ból i lęk
Daje nadzieje, nadzieje na jutro
Kruk nie rozumie, bo o jutro chce walczyć
Ale jego krakanie, jest niezrozumiałe
Żaden inny ptak, nawet Gołębica, nie rozumie
Więc on sam tylko, w swój szpetny głos się wsłuchuje...

Angel_of_Sin

Pełnia rozczarowania i zwątpienia pojawiła się w Twych wierszach Smoku... Dlaczego...?

Anger of Dragon

GNIEW

Gniew...
Słowo tak bliski, a zarazem dalekie
Co ono znaczy?
Dlaczego go używam
Czemu tak brzmi me imię?
Nie pamiętam przyczyn
Choć było ich wiele
Nie pamiętam dnia
A był on ważny
Stałem się inny
Buntownik, zły, naiwny
Daję się oszukiwać
Wierzę w ludzką dobroć
Ciągle kopany, upakarzany...
To nic, nie poddaje się, bo lubię myśleć, że mam misję
Wiem, że nigdy nie miałem
Ale złudna nadzieja dalej pozwala zachować mi imię
Dlatego wyzwalam mój Gniew...
Usłyszcie mnie...
Zobaczcie mnie...
Poczujcie mnie...
Ale nigdy mnie nie poznacie...
Gniew, to ja...

Anger of Dragon

Lepsze jutro

Czuję się lekki, gdy nie widzę nikogo
Nie czuję tego chłodnego spojrzenia
Gdy wszystko to co mnie denerwuje
Nie istnieje koło mnie
A co mnie denerwuje?
Ano ludzie, ludzie bez twarzy
którzy nie dbają o nic
Nie dbają o nikogo, nie myślą
Nie czują
Nie słyszą
Nie widzą...cierpienia jakie powodują...
Nie było ich tam, gdzie ja byłem
W wizji przyszłości
W chorej wyobraźni...
Powiesz że kłamię
To twoja sprawa...każdy może myśleć co chce
Ja jednak, choć znowu upadam
Wstaję i staram się ciągle i ciągle
A ty jak nie chcesz, to nie musisz
Walczyć...o lepsze jutro...

Anger of Dragon · Wysłany: Śro 21:35, 07 Mar 2007 Temat postu:

Znowu zapisuję

Z niesamowitym szeptem słowa spłynęły na świat
Wymalowany barwami cienia, nie słyszałem
Nie mogłem umiejscowić, nie wiedziałem jaki stan
Za bardzo ważne, uważałem sprawy małe
Miłość abstrakcyjna dla mnie jest, jak
Dla was wiersze, tak bez sensu, moje
Tylko niektórzy, przeżuwają, tak gorzki ich smak
Myśli, życie, marzenia, to wszystko jest ulotnym zwojem
Obudził się długopis, spojrzał na mnie z odrazą
Jak różdżkę, przytknąłem go do serca
W sekundzie, wiecznej, moje lustro namazał
Aż na czarnym papierze, zabrakło miejsca

Słyszałem głosy, drzewa niespokojnego
Kamienia, przez wieki, tak ranionego
Piasku złocistego, tak długo nękanego
Spotkałem i kruka, który czarny jak ja
Całą prawdę na temat życia nędznego znał
Do duetu, we dwóch, coraz głośniej prawdę wydzierali
Pod wiatr nieprzebytego fałszu, go rzucali
I wysmarowani smolistymi znaczeniami zdarzeń
Rozdzieramy nasze dusze do granic wytrzymałości
Aż pęka w nas żyłka cierpliwości i marzeń
A składowane w nas pokłady złości
Wylewają się na świat eksplodują
Czarnym atramentem, na papierze, znowu zapisuję...

Angel_of_Sin · Wysłany: Nie 16:39, 11 Mar 2007 Temat postu:

Jakgdyby odnaleźć to odniesienie do Freudowskich instynktów życia i śmierci czy też do Frommowskiego bio bądź nekrofilnego charakteru.......
Każdy ma w sobie tyle twarzy ile kropli w morzu...
A każda jest inna i niesie ze sobą coś innego...

Anger of Dragon · Wysłany: Śro 17:58, 14 Mar 2007 Temat postu:

Urozmaicony nowymi wyrazami zacząłem uciekać
W głąb ścieżek z atramentu
Chciałem mówić, że jestem lepszy
Bo piszę wiersze
Ale miałem też pisać prawdę
Więc rzecze wam szczerze
Że nie jest w tym nic dobrego
Talentu brakuje
Słowa tylko zapisuje
Każdy to może
Ale czasu marnować nie chce
I dobrze, bo ja już dawno zgubiłem sens życia
Więc nie dajcie się oszukać, że pisarstwo to fajna rzecz...

Anger of Dragon · Wysłany: Śro 18:07, 14 Mar 2007 Temat postu:

Myślałem, że to będzie kolejny dzień skazy
Ale nie był, a Ty dobrze o tym wiesz
Wszystko, pierw, normalne obrazy
Potem musnął mnie ciepły, lekki miłości wiatr
Zamknąłem oczy me szklane
By jak najdłużej rozczulał mnie głos
Coraz bliższy, przepiękny, roztargnione
Me usta zadrżały, od słodyczy Twoich ust
Lekki dreszcz przeszył mnie na wskroś
Bałem się otworzyć i skierować ku Tobie mój wzrok
Serce było szybko, za wolno, chciało uciec
Ale nie mogło, bo pierś Twoja zablokowała mu drogę
Ciepło, coraz większe, nieprzebyte
Szepty, bezwstydne, myśli niespełnione
Marzenie takie piękne, sny bez końca
To wszystko i nic z tego, tak mogę nazwać
Zapach Twoich włosów, głos tak milczący
Powoli, bez pośpiechu, delektowałem się
Ja i TY, Ty beze mnie, Ja bez Ciebie, My bez Siebie, Razem
Lekko zadrżałaś, ja trochę bardziej
Przerażony, tym co się dzieje
Nie liczyła się noc
Ludzie na świecie
Problemy, praca, szkoła- to wszystko zostało w tyle
Księżyc oświetlał nas dwoje, a raczej już jedno
W pełniej uniesienia chwili pogrążonych
Potem leżeliśmy koło siebie
Ja wciąż nie patrzyłem
W końcu strach przeszedł
Otworzyłem, nieśmiele, oczy, spojrzałem na posłanie obok mnie
Nie było Cię, tylko mgła i zapach Twój
Kim byłaś
Kiedy byłaś
Czy byłaś?
Nie wiem czy mi odpowiesz
Nie wiem czy byłaś tylko snem
I może się nigdy nie dowiem...